Perspectief

Wat valt er te ontdekken als je volwassen bent, echtgenoten en huizen hebt verlaten en hervonden, carriÞres hebt nagejaagd en vergooid, kranten leest, televisie kijkt en al de halve wereld bent rondgereisd? Globalisering doet de rest. Iedere stad lijkt op de volgende, overal dezelfde winkelketens en bouwstijlen. Overal dezelfde kunst en muziek. Wat valt er te ontdekken voor iemand die weet dat de hele wereld al in kaart gebracht is en er geen plek is waar nog nooit iemand is geweest?

Routeplanners stellen ons in staat om snel en efficiÙnt van de ene naar de andere plaats te komen. Borden langs de wegen doen hetzelfde. Met walkman op en boek voor ogen zitten we in treinen en razen door landschappen. Zo snel mogelijk willen we naar de plaats van bestemming, naar het doel. We verliezen het spel van het kind dat straatstenen omtovert in vuurhaarden en zichzelf verbiedt om over de zwarte tegels te lopen. We verliezen het spel van het kind dat ziet hoe jonge eendjes onder de brug doorzwemmen en daar zo gebiologeerd naar staat te kijken dat het te laat op school komt. We verliezen het spel van het ontdekken door onze fixatie op het doel. En als we er eenmaal zijn, wat dan? Dan zo snel mogelijk door naar het volgende doel. Dat doen we niet alleen als we ons verplaatsen, zo richten we ons hele leven in. Als we ons doel niet halen, falen we. Dwalen is voor dwazen. Tot we oud en bekaf zijn en ons afvragen wat er toch is gebeurd, waarom we zo weinig gelachen hebben in ons razendsnelle leven. Waarom zo star en zo weinig ontdekt?

De weg heen is net zo lang als de weg terug, totdat je je ogen van de kaart afhaalt en je laat meevoeren door wat je ziet, hoort, ruikt en voelt. Ontdekken is een kwestie van openstaan voor je omgeving en de routebeschrijving terzijde schuiven.

We ordenen vanuit het verleden, daar liggen de ankers. Ervaringen die ons gemaakt hebben tot wat we zijn. En wat we zijn is relevant voor wat we ontdekken. We lijden allemaal aan selectieve perceptie en de een is blind voor wat de ander ziet. Om te ontdekken denk je in mogelijkheden, in wat zou kunnen zijn. Of het waarachtig is, of logisch, of fatsoenlijk is van geen belang. Het is een state of mind die af te dwingen valt. Iemand die kijkend in een spiegel door zijn huis loopt, ziet de overbekende inrichting met geheel andere blik. Het is niet voor niets een beproefde schilderstruc om een schilderij dat af is voor de spiegel te zetten om te zien of het goed is. Het gaat erom dichte structuren open te gooien en jezelf in staat stellen van perspectief te veranderen.